Reggaeton verovert Amerika

Deze week hebben de reggaeton-artiesten in Amerika bewezen dat het genre geen voorbijgaande hype is, maar een volwaardige muziekstijl. In de Billboard Latin Top 50 van gisteren zijn 4 van de 10 meest verkochte albums reggaeton-releases (waaronder de nummer 1 van Daddy Yankee). Het reggaeton-nummer Mayor Que Yo is het meest gespeelde latino-liedje op de Amerikaanse radios, een primeur voor het genre. En op één week tijd zijn er DRIE nieuwe radiostations de ether in gegaan, die specifiek op latino hiphop en reggaeton gericht zijn.

Maar met de verspreiding van het genre komen ook de negatieve reacties. Niet van conservatief Amerika, die hebben zoals gewoonlijk geen flauw benul van wat er gebeurt met de gekleurde 35 procent van hun medeburgers. Maar van de latinos zelf, vooral vrouwen, die de teksten vernederend en seksistisch vinden. Ik geef ze helemaal gelijk: als er een vrouw aan bod komt in een reggaeton-liedje, is het om "ay papi" te kreunen of met haar kont te zwieren. Soms gaat het gewoon té ver, zoals Daddy Yankee in Latigazo bijvoorbeeld SM aanmoedigt. Tegenstanders van reggeaton - de oude garde - vinden het verder een verloedering van de jeugd en de zeden, maar da's geen argument aangezien dat van élke nieuwe muziekstijl wordt gezegd (kinderprogrammas waarin de presentatrice in string en miniscuul topje presenteert worden dan weer wél aangemoedigd door dezelfde oude garde, de snoepers).

Wat dikwijls uit het oog verloren wordt is dat het genre ook echte kunstenaars heeft voortgebracht, als voorbeeld: Tego Calderón. Een man met een missie: reggaeton met een sociale boodschap, of gewoon om te amuseren (zonder te provoceren). En het mooie is dat zijn vorige album óók op de eerste plaats in de BIllboard-top stond...